ضدیخ یک مایع افزودنی بر پایه الکل است که بیشتر در رنگ‌های سبز، قرمز، آبی یا نارنجی دیده می‌شود و در ترکسب ان اتیلن گلیکول وجود دارد.

یکی از مهمترین ویژگی‌های ضدیخ خاصیت ضد خورندگی آن است. این خاصیت ارتباط مستقیم با زمان استفاده از ضدیخ دارد. یعنی اگر ضدیخ بصورت منظم تعویض نشود، خاصیت ضد خورندگی آن از بین می‌رود و تاثیر منفی بر عمر موتور خودرو و سیستم خنک کننده می‌گذارد که ممکن است مالک خودرو را با هزینه‌های زیادی روبرو کند.

علاوه بر از بین رفت خاصیت ضد خورندگی ضدیخ، خاصیت مقاومت در برابر سرما و گرما ضدیخ هم به مرور زمان از بین می‌رود. در صورت از بین رفتن این خاصیت و در صورت تغییرات جوی، احتمال وارد شدن آسیب‌های جدی به موتور و سیستم خنک کننده خودرو افزایش می‌یابد.

ضدیخ‌ها از نظر کیفی در حالت کلی به دو دسته با پایه معدنی و ضدیخ‌های با پایه آلی تولید می شوند. ضدیخ‌های پایه معدنی، عمده‌ترین نوع ضدیخ در بازار هستند و مناسب‌ترین زمان تعویض آن‌ها دوره‌های سالیانه است. ضدیخ‌های پایه آلی، دارای طول عمر بیشتری هستند و در نتیجه زمان تعویض آنها بازه ای حدودا سه ساله است. از آنجا که تشخیص این دو مورد نسبت به همدیگر به این سادگی امکانپذیر نیست توصیه می‌شود که تعویض ضدیخ به صورت سالانه انجام گیرد.

میزان ضدیخ و آب و نسبت آن‌ها یکی از موارد مهمی است که به هنگام استفاده از ضدیخ باید به آن دقت کرد. اگر میزان ضدیخ ماشین بیش از حد لازم باشد علاوه بر آنکه عملکرد ضدیخ مختل می‌شود، این امر منجر به افزایش استهلاک قطعات خودرو خواهد شد.

از سوی دیگر چنانچه میزان ضد یخ کمتر از مقدار لازم باشد، دیگر خنک‌کنندگی لازم را نمی‌توان از ضدیخ انتظار داشته و همچنین خوردگی قطعات نیز افزایش پیدا می‌کند.

میزان ضدیخ و آب برای هر خودرویی متفاوت است و این مقادیر توسط سازنده خودرو اعلام می‌شود که در اکثر خودروها ۵۰:۵۰ یا ۴۰:۶۰ است. اگر به هر دلیلی به مقادیر اعلامی توسط سازنده دسترسی نداشته باشید نیمی از مایع داخل رادیاتور باید آب و نیمی دیگر ضدیخ ماشین باشد.