طیف‌های زیادی برای رنگ‌های چراغ جلو خودرو وجود دارند که هر کدام دارای ویژگی خاص هستند و در مواردی خاص کاربرد دارند. گرمای طیف‌های نوری توسط واحدی به نام "کلوین" سنجیده می‌شود. هر چقدر عدد آن افزایش پیدا کند، رنگ نور سردتر می‌شود.

نور زرد (۳۰۰۰ کلوین)
این جنس از نور معمولا توسط لامپ‌های هالوژنی تولید می‌شود که در خودروهای قدیمی استفاده می‌شود. چراغ‌هایی که دارای نور زرد هستند معمولا برای شرایط آب و هوایی بد مانند مه استفاده می‌شود.

چراغ‌های مه شکن معمولا از همین جنس از چراغ‌ها هستند.

نور سفید خالص (۵۰۰۰ کلوین)
نور سفید با ۵۰۰۰ کلوین کاملا شبیه به نور خورشید است و بهترین نور ممکن برای استفاده در چراغ‌ جلوی خودروها است. این نور بهترین میدان دید را در اختیار راننده می‌گذارد و ترکیبی از نور آبی و زرد است.

نور سفید کریستالی (۶۰۰۰ کلوین)
نور سفید کریستالی تقریبا شبیه به سفید خالص است، با این تفاوت که مایه‌ای از آبی رنگ دارد. به دلیل بیشتر بودن درصد نور آبی، این چراغ‌ها تا حدی موجب کاهش نور چراغ‌های خودرو می‌شوند.

نور آبی روشن (۸۰۰۰ کلوین)
هر نوری که بیش‌تر از ۶۰۰۰ کلوین باشد، استاندارد محسوب نمی‌شود و معمولا کسانی که از چنین چراغ‌هایی استفاده می‌کنند، اکثرا برای زیبایی و دیده شدن است.

چراغ‌های هالوژنی و رشته‌ای سال‌ها در خودروها استفاده می‌شد اما در محصولات جدید، خودروسازان از چراغ‌های LED و زنون استفاده می‌کنند.