پارک دوبل، یک نوع پارک دوبل است که راننده باید خودروی خود را بین دو خودروی دیگر قرار دهد. طریقه و روش کلی پارک دوبل به این صورت است که اول راننده در کنار خودروی جلویی پارک می کند و با دنده عقب، عقب ماشین خود را در فاصله ی آزاد بین آن دو خودرو قرار می دهد. در مرحله ی بعد با چرخش فرمان، نوک ماشین را هم در بین آن دو خودرو قرار می دهد و نتیجه ی آن یک پارک دوبل زیبا و بی نقص می شود.

دلیل سخت بودن پارک دوبل برای بسیاری از افراد، اول هم از فاصله ی کم بین آن دو خودرو است. زیرا اساس پارک دوبل برای مواقعی است که فضا برای پارک کم باشد. فضای استاندارد برای انجام پارک دوبل، تقریبا باید یک و نیم برابر خودرویی باشد که قصد پارک کردن را دارد. اگر پایین تر از یک و نیم برابر باشد، پارک دوبل انجام دادن تقریبا غیر ممکن می شود و اگر بیشتر از دو برابر خودرو باشد، دیگر نیازی به پارک دوبل ندارد و می توان با استفاده از پارک ۳۰ سانتی، ماشین را پارک کرد.

یکی دیگر از سختی های پارک دوبل، دنده عقب رفتن است. تقریبا می توان گفت دنده عقب رفتن یکی از سخت ترین تکنیک های آموزش رانندگی است و بسیاری از افراد هنگام دنده عقب رفتن کنترل زیادی برای خودرو ندارند. همین کنترل نداشتن، دلیل های زیادی دارد که یکی از آن ها نداشتن دید کافی است و دیگری استفاده از تکنیک حرکت لاک پشتی است که هر دوی آن ها را در بخش آموزش رانندگی دنده عقب، به طور مفصل توضیح دادیم.

پارک دوبل را در آموزش رانندگی می توان به سه بخش یا به سه فرمان تقسیم کرد. این کار برای آسانی و فهم بیشتر انجام شده است و یکی از تکنیک های آموزش رانندگی است. ما در مطالب بعدی هر سه بخش را برای شما به طور کامل و به زبان ساده و گیرا آموزش خواهیم داد تا در یکی از سخت ترین بخش های آموزش رانندگی مشکلی نداشته باشید و به آسانی بتوانید در آزمون عملی راهنمایی و رانندگی نمره ی قابل قبول را دریافت کنید.